تاثیر روان‌درمانی یکپارچه توحیدی بر سازگاری و پرخاشگری مردان ساکن در ندامتگاه

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 کارشناس ارشد روان‌شناسی، گروه روانشناسی، دانشگاه آزاد اسلامی، رشت، ایران

2 گروه روانشناسی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه گیلان، رشت ، ایران

3 کارشناسی ارشد مشاوره. خانواده از دانشگاه خوارزمی تهران. ایران

4 گروه روان شناسی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه گیلان، رشت ، ایران

چکیده

زمینه و هدف: مدیریت خشم و افزایش سازگاری در مددجویان ساکن در ندامتگاه، اهمیت بالایی در جامعه‌پذیری افراد محبوس دارد. هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر روان­درمانی یکپارچه­ توحیدی بر میزان سازگاری و پرخاشگری در مردان ساکن در ندامتگاه است.
روش‌شناسی: روش مطالعه شبه ‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری پژوهش شامل 80 مرد زندانی 20 تا ساله است که به‌دلیل درگیری در شهرستان لاهیجان زندانی شده بودند. شرکت‌کنندگان به‌صورت تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل (هرکدام 40 نفر) تقسیم شده و گروه آزمایش تحت روان­درمانی یکپارچه توحیدی قرار گرفت، درحالی‌که گروه کنترل چنین مداخله‌ای را دریافت نکرد. ابزارهای جمع‌آوری اطلاعات پژوهش شامل پرسشنامه پرخاشگری (زاهدی­فر، 1379) و سازگاری (بل، 1961) بود.
یافتهها: نتایج حاصل از تحلیل کوواریانس یک‌راهه نشان داد روان ‌درمانی یکپارچه توحیدی بر نمرات متغیرهای وابسته مؤثر است؛ به‌عبارت دیگر پس از اجرای مداخله در زندانیان، نمرات پس‌آزمون سازگاری افزایش (0001/0, P< 282/39F1,77=) و نمرات پرخاشگری، کاهش (0001/0P<، 608/194F1,77=) یافت.
نتایج: نتایج پژوهش حاضر نشانگر اهمیت تأثیر رویکرد یکپارچه توحیدی بر میزان سازگاری و پرخاشگری در میان زندانیان است. بنابراین با توجه به یافته‌های‌ پژوهش می­توان با اجرای این طرح در زندان­ها و در سطح گسترده­تری شاهد کاهش شاخص­های منفی نظیر (درگیری، خودزنی، پرخاشگری) و افزایش شاخص­های مثبت همچون (آرامش، همکاری، سازگاری) باشیم.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

The effect of monotheistical integrated psychotherapy on the compatibility and aggression of male residents in prison

نویسندگان [English]

  • Mohammad Taghi ghanamparvar Jalali 1
  • Seyyed valiollah Mousavi, 2
  • Setareh Atefi Karajvandani 3
  • Sajjad Rezaei 4
1 Department of Psychology, Islamic Azad University, Rasht, Iran.
2 Department of psychology, Faculty of Literature and Humanities, university of Guilan, Rasht, Iran
3 Department of Family Counseling, Kharazmi University-Tehran, Karaj, Iran.
4 Department of psychology, Faculty of Literature and Humanities, university of Guilan, Rasht, Iran
چکیده [English]

Background and Aim: Managing anger and increasing adaptation among inmates in prison is paramount importance in socializing prisoners. The purpose of this study was to investigate the effect of Monotheistical Integrated psychotherapy on the level of compatibility and aggression of male residents in prison.
Methodology: The study method was a quasi-experimental design with pretest-posttest associated with control group). The statistical population of the study consisted of 80 prisoners aged 20-40 years old who were imprisoned in Lahijan City due to violence. The subjects were randomly divided into experimental and control groups (40 each). The experimental group underwent Monotheistical Integrated psychotherapy, while the control group did not receive such intervention. The tools used to collect the research information were Aggression Questionnaire (ZahediFar,1999) and Bell Adjustment Inventory (Bell,1961).
Findings and conclusion: The results of one-way covariance analysis (ANCOVA) showed that Monotheistical Integrated psychotherapy is effective on the scores of dependent variables. In other words, after the intervention in prisoners, post-test scores increased for compatibility (F1,77 = 39.282, P<0.0001), and the Aggression scores decreased (F1,77= 194.608, P<0.0001). The results of this study indicate the importance of the Monotheistical Integrated psychotherapy on the level of compatibility and aggression among prisoners. Therefore, according to these findings we can observe the decrease of negative indicators such as conflict, self-mutilation, aggression and increase of positive indicators such as (relaxation, cooperation, compatibility) with the implementation of this project in prisons and at the wider level.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Monotheistical Integrated psychotherapy
  • compatibility
  • aggression
  • prisoners
قران کریم
الماسی، مسعود و مرادی، گلمراد. (1391). بررسی سلامت روانی زندانیان زندان‌های استان ایلام و عوامل مرتبط با آن. پژوهش‌های راهبردی امنیت و نظم اجتماعی، 1(3)، صص 101-116.
امیدیان، مهدی و طاهری فرد، احمد. (1393). بررسی اثربخشی مشاوره گروهی به شیوه یکپارچه توحیدی بر سازگاری زندانیان مرد. دوفصلنامه مطالعات اسلام و روان‌شناسی، 8(15)، صص 127-144.
امیدیان، مهدی؛ علی اکبری‌دهکردی، مهناز؛ پورنیک دست، سبحان و محتشمی، طیبه. (1393). اثربخشی آموزش گروهی به شیوه یکپارچه توحیدی بر سطح پرخاشگری. روانشناسی و دین، 7(1)، صص 17-29.
زاهدی­فر، شهین؛ نجاریان، بهمن و شکرکن، حسین. (1379). ساخت و اعتباریابی مقیاسی برای سنجش پرخاشگری. علوم تربیتی و روانشناسی دانشگاه شهید چمران اهواز، ش 1 و 2، صص 73-102.
باغچقی، نیره؛ اشک تراب، طاهره؛ سید فاطمی، نعیمه و باغستانی، احمدرضا. (1396). ارتباط بین سازگاری با کیفیت زندگی در زنان دارای همسر تحت همودیالیز. مجله علمی دانشکده پرستاری و مامائی همدان، 25(1)، صص 9-17.
بوستانی­پور، لیلا؛ صابری، هایده و سهیلی، امین. (1396). پیش­بینی گرایش به پرخاشگری و مشکلات بین فردی براساس استرس شغلی در پرستاران اورژانس بیمارستان­ها. مجله دانشکده پرستاری و مامایی ارومیه، 15(6)، صص 478-487.
پاشا، رضا و گل‌شکوه، فرزانه. (1396). تأثیر آموزش هوش هیجانی بر پرخاشگری و سازگاری اجتماعی، عاطفی دانش‌آموزان دارای اختلالات هیجانی و رفتاری. مجله مطالعات ناتوانی، 7(13)، صص 34-39.
جعفری، مجید و احمدی، محمدرضا. (1392). الگوی کنترل پرخاشگری براساس آموزه­های دینی. روانشناسی و دین، 6(4)، صص 81-105.
جلالی تهرانی، محمدحسین. (1383). توحید درمانی، نقد و نظر. 9(3-4)، صص 46ـ48.
چوپانی‌صوری، مراد؛ احمدی، احمد؛ شریفی‌نیا، محمدحسین و بهرامی، فاطمه. (1389). بررسی تأثیر گروه­ درمانی مذهبی و شناختی - رفتاری بر عزت نفس و نگرش­های زناشویی زندانیان مرد شهر قم. دوفصلنامه علمی تخصصی مطالعات اسلام و روانشناسی، (6)، صص 31-61.
شریفی‌نیا، محمدحسین؛ افروز، غلامعلی و رسول‌زاده طباطبایی، سیدکاظم. (1386). مقایسه میزان اثربخشی دو روش درمان یکپارچه توحیدی و شناخت درمانی در کاهش رفتار مجرمانه زندانیان. مجله روانشناسی و علوم تربیتی، 37(3)، صص 41- 72.
شریفی‌نیا، محمدحسین. (1388). درمان یکپارچه توحیدی، رویکرد دینی در درمان اختلالات روانی. دو فصلنامه علمی - تخصصی مطالعات اسلام و روان‌شناسی، 3(4)، صص 65-82.
شریفی‌نیا، محمدحسین. (1392). الگوهای روان درمانی یکپارچه با معرفی درمان یکپارچه توحیدی. چاپ دوم. تهران: نشر پژوهشگاه حوزه و دانشگاه.
شمس، علی. (1388). آسیب شناسی زندان. تهران: راه تربیت.
شیرازی، مرضیه. (1383). بررسی مقایسه‌ای سازگاری اجتماعی جانبازان بالای 25 درصد شاغل و غیرشاغل در شهرستان تیران. پایان‌نامه کارشناسی. دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهرکرد.
صالحی، منصور؛ افخم ابراهیمی، عزیزه و ربیعی، محمد. (1382). مقایسه راهکارهای مقابله‌ای در بیماران مبتلا به اسکیزوفرنیا و اختلال دو قطبی. فصلنامه تازه­های علوم شناختی، 5(4)، صص 34-35.
طیبی، هاجر و قنبری هاشم‌آبادی، بهرامعلی. (1390). مقایسه اثربخشی پروژه درمانی یکپارچه توحیدی و شناختی - رفتاری در کاهش فشار روانی همسران جانبازان اختلال استرس پس از ضربه. روانشناسی و دین، 4(1)، صص 23-35.
عدالت‌پرور، امین؛ بلوچ، بتول و رقیبی، مهوش. (1391). اثربخشی آموزش مهارت‌های کنترل خشم بر کاهش پرخاشگری در مددجویان کانون اصلاح تربیت زاهدان. مجله اصلاح و تربیت، 10(128)، صص 36-39.
کرمی، جهانگیر و شریفی، کسری. (1395). بررسی ویژگی‌های روان‌شناختی مجرمین خشونت. مجله اصول بهداشت روانی، 8(3)، صص 145-150.
محمدی، سیدمحمدعلی؛ کجباف، محمدباقر و عابدی، محمدرضا. (1393). بررسی اثربخشی درمان یکپارچه توحیدی بر میزان پرخاشگری زندانیان قم. روانشناسی و دین، 7(3)، صص 47-64.
مهرابی­زاده هنرمند؛ مهناز؛ گراوند، لیلا و ارضی، سوره. (1388). بررسی تأثیر آموزش مهارت­های زندگی بر اضطراب و پرخاشگری همسران شهداء. مجله زن و فرهنگ، 1(1)، صص 3-16.
نعمتی، نعمت. (1388). اثربخشی آموزش مهارت‌های مدیریت خشم در کاهش پرخاشگری زندانیان مرد. اصلاح و تربیت، 86(8)، 48-56.
نوروزی، اکبر؛ قمری، محمد و بزازیان، سعیده. (1392). اثربخشی مشاوره گروهی با رویکرد تحلیل رفتار محاوره­ای بر سازگاری زندانیان. مجله اصلاح و تربیت، 11(132)، صص 37-43.
نیازمند، حسن؛ گلستانه، موسی و امینی‌خویی، ناصر. (1395). مقایسه سلامت روانی و پرخاشگری در زندانیان دریافت کننده خدمات مشاوره‌ای و سایر زندانیان شهر بوشهر. اولین کنفرانس بین‌المللی پژوهش‌های نوین در حوزه علوم تربیتی و روانشناسی و مطالعات اجتماعی ایران.
وکیلی، پریوش. (1386). ارزیابی تاثیر آموزش مهارت حل مسئله در کنترل خشم نوجوانان پسر 12-15 ساله. اندیشه و رفتار، 2(6)، صص 39-50.
هادی، محمدمهدی و جان‌بزرگی، مسعود. (1388). اثربخشی درمان یکپارچه توحیدی بر مؤلفه­های شخصیت و بالینی. فصلنامه روانشناسی و دین، 2(6)، صص 71-104
 
Bell, H. M. (1961). Manual for the Adjustment Inventory, California (USA) Costnluing Psychologist Press Inc.
Brooke, D., Taylor, C., Gunn, J., & Maden, A. (1996). Point prevalence of mental disorder in unconvicted male prisoners in England and Wales. British Medical Journal, 313(7071), pp 1524-1527.
Bulten, E., Nijman, H., & Staak, CV. (2009). Psychiatric disorders and personality characteristics of prisoners at regular prison wards. Int J Law Psychiatry, 32, pp 115-119.
Easley, C.E. (2011). Together we can make a difference: The case for transnational action for improved health in prisons. Public health, (125), pp 675-679.
Folkman, S. (2013). Stress: appraisal and coping. Encyclopedia of behavioral medicine. pp 1913- 1915.
Flanagan, R., Allen, K., & Henry, D. J. (2010). The impact of anger management treatment and rational emotive behavior therapy in a public school setting on social skills, anger management, and depression. Journal of Rational-Emotive & Cognitive-Behavior Therapy, 28(2), pp 87-99.
Homel, R., & Thompson, C. (2005). Causes and prevention of violence in prisons. In S.O Toole & S. Eyland's (Ed.) Corrections Criminology. New South Wales: Hawkins Press.
Islam-Zwart, K. A., Vik, P. W., & Rawlins, K. S. (2007). Short -term psychological adjustment of female prison inmates on a minimum-security unit. [Research Support, Non-U.S. Gov't]. Womens Health Issues, 17(4), pp 237-243.
Jeffrey, P. (2002). Competency coping and contributory life skills. Journal of Agricultural Education. Pennsylvania University. pp 68- 74.
Hallahan, D.P., Kauffman, J.M., & Pullen, P. C. (2015). Exceptional learns: an introduction to special education. (13th ED). Published by Pearson Education.
دوره 2، شماره 1
فروردین 1398
صفحه 57-76
  • تاریخ دریافت: 05 خرداد 1398
  • تاریخ بازنگری: 01 مرداد 1398
  • تاریخ پذیرش: 08 مرداد 1398
  • تاریخ اولین انتشار: 08 مرداد 1398