نقش پلیس و ضابطان خاص در پیشگیری از جرائم زیست محیطی در سیاست جنایی ایران

نوع مقاله : مقاله ترویجی

نویسندگان

1 کارشناس ارشد حقوق جزا و جرم‌شناسی

2 دانشجوی دکتری حقوق جزا و جرم‌شناسی

چکیده

زمینه و هدف: با آن که قانون اساسی در بند 5 اصل 156 قانون اساسی‏، پیشگیری از جرم و اقدامات مناسب در این راستا را از وظایف قوه قضاییه مقرر کرده است‏، واضح است که به موجب سایر اصول قانون اساسی وظیفه پیشگیری از جرم فقط بر عهده این قوه نبوده بلکه این قوه فقط متولی اصل پیشگیری از جرم است زیرا در ماده 2 قانون پیشگیری از وقوع جرم مصوب 1394 به این مهم اشاره شده است. نیروی انتظامی که از عوامل اساسی و بنیادی در بسترسازی امنیت در پیشگیری از وقوع جرائم است به موجب بند 14 ماده 2 دارای وظایف اساسی و مشروح در راستای پیشگیری وضعی در بعد انتظامی است، بنابراین پلیس و سایر ضابطان خاص در خط مقدم این پیشگیری قرار دارند و در این پژوهش به بررسی نقش آنها پرداخته می‌شود.
روششناسی: پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و از نظر نوع پژوهش توصیفی- تحلیلی است که با استفاده از منابع کتابخانه‌ای، مطالب جمع‌آوری و تحلیل شدند.
یافته‌ها و نتایج: در راستای اتخاذ سیاست جنایی کارا و مناسب، تشکیل پلیس ویژه برخورد با جرائم زیست محیطی و افزایش اختیارات ضابطان در جرائم زیست محیطی از طریق قانونگذاری و بالابردن سطح آگاهی ضابطان از قوانین و تفهیم اختیارات و وظایف ضابطان در برخورد با جرائم زیست محیطی و تدوین لایحه قانون آیین دادرسی کیفری افتراقی و تخصصی کردن شعب ویژه از بدو تحقیق تا محاکمه و اجرای حکم و راه‌اندازی بانک جامع اطلاعاتی مجرمان و حمایت‌های مالی و حقوقی و توجه ویژه به حوزه گردشگری از طریق بکارگیری ظرفیت‌های بالقوه محیط زیست در جذب توریست و اشتغال‌سازی از سوی دولت و نهادینه کردن فرهنگ احترام به محیط زیست در جامعه می‌تواند ازجمله اقدامات علمی و عملی راهگشا در کاهش و پیشگیری از جرائم زیست محیطی باشد.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

The Role of Police and Special Law Enforcers in Preventing Environmental Crimes in Iran Criminal Policy

نویسندگان [English]

  • Hamzeh Alipoor 1
  • abolghasem kafshgar 2
1 Master of Criminal Law and Criminology
2 PhD student in Criminal Law and Criminology
چکیده [English]

Background and Aim: Although the Constitution, in paragraph 5 of Article 156 of the Constitution, stipulates the prevention of crime and appropriate measures in this regard, it is clear that according to other principles of the Constitution, the duty to prevent crime It is not only the responsibility of this power, but this power is only in charge of the principle of crime prevention, because Article 2 of the Law on Crime Prevention, approved in 2015, mentions this important issue. According to Article 14, Paragraph 14 of the Criminal Procedure Code, the police force, which is one of the basic and fundamental factors in creating security in crime prevention, has basic and detailed duties in order to prevent the situation in the disciplinary dimension.
Methodology: The present study is an applied research in terms of purpose and utilized a descriptive-analytical methodology. Data collected and analyzed using library resources.
Findings and Conclusion: The following steps can be taken to adopt an efficient and appropriate criminal policy: Forming a special police force for dealing with environmental crimes; increasing the powers of officers in environmental crimes through legislation; raising the level of awareness of officers about the laws and understanding the powers and duties of officers in dealing with environmental crimes; Establishing a comprehensive database of criminals and financial and legal protections and pay special attention to the field of tourism by using potential environmental capacities to attract tourists; creating employment by the government and institutionalizing a culture of respect for the environment.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Prevention
  • Criminal Policy
  • Environmental Crimes
  • Law Enforcers
آخوندی، محمود. (1390). آیین دادرسی کیفری. جلد دوم. چاپ سیزدهم. تهران: سازمان چاپ و انتشارات.
بکاریا، سزار. (1377). رساله جرائم و مجازات‌ها. تهران: نشر میزان.
بیات، بهرام؛ رشادتی‌ پور، جعفر و عبدی، نرگس. (1387). پیشگیری از جرم با تکیه بر رویکرد اجتماع‌محور (پیشگیری اجتماعی از جرم). تهران: نیروی انتظامی جمهوری اسلامی ایران، معاونت اجتماعی، اداره کل مطالعات.
پرادل، ژان. (1381). تاریخ اندیشه‌های کیفری. نجفی ابرندآبادی، علی حسین، مترجم. تهران: انتشارات سمت.
حسینی نیک، سید حسین، (1373). بحران در سیاست جنایی ایران. پایان‌نامه کارشناسی ارشد. دانشگاه آزاد اسلامی تهران.
خسروشاهی، قدرت‌الله. (1388). پیشگیری ثانویه از جرم و انحراف در آموزه‌های قرآن، فصلنامه رفاه اجتماعی، 9(34)، صص 245-274.
رشاد، علی اکبر، (1380). دانشنامه امام علی (ع). چاپ اول. قم: انتشارات پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی.
زرگری، سیدمهدی. (1390). پیشگیری از بزهکاری. تهران: انتشارات نگاه بینه.
معظمی، شهلا. (1388). بزهکاری کودکان و نوجوانان. چاپ اول. تهران: دادگستر.
فرجیها، محمد. (1370). نقش قوه قضاییه در پیشگیری از جرم. پایان‌نامه کارشناسی ارشد. دانشگاه آزاد اسلامی تهران.
قوام، میرعظیم. (1375). حمایت کیفری از محیط زیست. تهران: سازمان حفاظت محیط زیست.
گسن، ریموند. (1370). جرم‌شناسی کاربردی. کی‌نیا، مهدی، مترجم. تهران: نشر مترجم.
لواسور، ژرژ. (1372). سیاست جنایی. نجفی ابرندآبادی، علی حسین، مترجم. مجله تحقیقات حقوقی، 1(116)، صص 22-5.
مارتی. میری، دلماس. (1381). نظام‌های بزرگ سیاست جنایی. نجفی ابرندآبادی، علی حسین، مترجم. جلد اول. تهران: نشر میزان.
محمدنسل، غلامرضا. (1391). پلیس و پیشگیری از جرم. تهران: نشر میزان.
میری، سیدرضا. (1390). آیین دادرسی کیفری، تعقیب کیفری؛ در بررسی تطبیقی در نظام عدالت کیفری ایران و انگلستان. چاپ اول. تهران: انتشارات مجد.
نجفی ابرندآبادی، علی حسین. (1378). پیشگیری از بزهکاری و پلیس محلی. مجله تحقیقات حقوقی، (25-26)، صص 149-129.
نجفی توانا، علی. (1394). جرم‌شناسی، چاپ هجدهم. تهران: انتشارات آموزش و سنجش.
 نوروزی، بهرام و افراسیابی، علی. (1389). رویکرد جامعه‌محور به پیشگیری از جرم در پلیس ایران. فصلنامه مطالعات پیشگیری از جرم 5(14)، صص 7-36.